Op maandag 14-04-14 (mooie datum) werd de BURTON om 13.00 u. bij de RDW te Heerenveen verwacht. Met de Burton aan de triangel achter de Saab, melden wij ons (IenA) netjes bij de balie. Eerst  een nummertje trekken (natuurlijk) de juffrouw (had helemaal niets te doen) drukte op het knopje ........en ja hoor......nummer 25 (ons nummer) was METEEN aan de beurt! Ze regelde een plastic mapje met alle papieren voor ons, en daarmee moesten we ons melden bij de keurmeester. So far so good! Binnen in de hal (groot en nieuw) was koffie en een stoeltje om op te zitten.  De koffie was nog niet op of de keurmeesters wensten ons een prettig weekend!! en gingen in de kantine lunchen. We bleven moederziel alleen in de grote hal achter met ons opgesmeerde broodje en ons kopje koffie. Ik kreeg toch steeds meer het gevoel dat ik zat te wachten voor een mondeling examen. Werkstuk inleveren bij de examinator en netjes verantwoording afleggen. "Ja meneer, nee meneer".  Om 13.10 zat de lunch van de "meesters" achter de knopen; de Burton mocht naar binnen. Nu komt het moment van de waarheid. Keurmeester gaat eerst achter zijn desk zitten de papperassen  controleren..........hij mist een verklaring/nummer van het chassis.....oh k..oh sh..! Gelijk een smsje naar W en S "waar is die verklaring?/ Hebben we die überhaupt wel gehad?" Beiden reageerden ERG vlot!!! Ze waren toch aan het werk?! Volgens W was deze verklaring volgens Burton niet nodig. Vervolgens vroeg de keurmeester of we het buro RDW in Arnhem ook hadden ingelicht over deze keuring..........nee?!.........moest dat dan?....JA dat moest! ( de Dyane was geschouwd in Arnhem).......Oh...eh....ik begon nu nog iets zenuwachtiger te worden dan ik al was. Net zoiets als examen doen en ontdekken dat je een paar hoofdstukken was vergeten te leren. Volgens de keurmeester had RDW Arnhem hem dan gegevens moeten doorsturen, o.a. foto's van de Dyane! Wacht FF wilt u foto's zien van de Dyane (liefst met kenteken erop)?? Die heb ik, op de blog van de Burton!" Hij zoekt de blog op en ik vertel over ons projekt, alle" ins and outs". Ineens is het ijs gebroken!!  Hij bekijkt bijna alle foto's ( ook die van het kenteken en het typeplaatje en het motortypeplaatj)e, en hij constateert dat  het allemaal overeen komt met wat er in de Burton zit. Er komt nog een collega bij en zo ben je toch al snel een half uurtje verder. "Wat leuk om dat met je kinderen te doen" en "Hebben jullie geen ruzie gehad?" "Hoe lang zijn jullie bezig geweest?" Dit waren nog eens vragen waar ik het antwoord nu wel op wist. Meneer de keurmeester heeft alleen de wielophanging voor en achter bekeken en toen heeft hij het chassisnummet in het chassis geslagen. Hij vroeg mij of alles een beetje werkte......"Ja, natuurlijk meneer de Keurmeester"  zei ik. Hij zette een grote streep door alle punten op het formulier.....alles OK. Alleen nog FF op de weegbrug. 510 kilootjes met halve tank vol.Klaar is Kees! Even bij de balie (nu geen nummertje) ruim 200 euri's aftikken en we mochten rijden. Afgezien van het wat stroeve begin hebben we gewoon een leuke middag gehad. Dit dankzij deze blog. Hij heeft het hele bouwproces nauwkeurig op de foto's bekeken en zijn conclusies daaruit getrokken. Complimenten van de keurmeester.....GESLAAGD! Ondertussen zijn we ook weer iets wijzer geworden over de historie van deze Dyane. Deze Franzoos is zijn leven begonnen in Köln (Doitsjland) en is in 1997 in Roosendaal door de RDW gekeurd om als Nederlander zijn leven verder te slijten ( vandaar het kenteken van 1997). Burton weer aangekoppeld en op weg naar Wolvega. Sem en Jorien waren nog aan het werk, dus hebben we even een stukje gereden. Moeders ook! Kon een beetje moeilijk bij de pedalen maar verder geen probleem, het schakelen in een eend is ze nog niet verleerd.

De zaterdag voorafgaand aan de keuring hebben we met z'n drieen de kap erop gemonteerd. Nauwkeurig klusje= goed gelukt.

Sem is er de rest van de week mee naar school heen en weer geweest. Wouter heeft 'm zaterdag opgehaald en is ermee naar Utrecht gereden. Niet geheel zonder problemen.......eerste gevalletje PECH!!! De linkerremschijf is losgetrild. Boutje en moertje verloren. Toch niet goed vastgedraaid!!! Sem is met gereedschap er achteraan gegaan en in no time reed ie weer. Op eerste paasdag (schitterend weer) hebben W en K door de Vechtstreek getourd en de tweede paasdag (regen) hebben ze hem in Boxmeer aan K haar familie geshowd. De KM teller gaat inmiddels richting de 1000 km. Dus tijd voor de eerste olieverversing. Motor moet nog ouderwets worden ingereden.

Ik begin me nu te realiseren dat dit wel eens het laatste stukje van deze blog zou kunnen zijn. Op 03-11-2012 zijn we begonnen en op 14-04-2014 eindigt dit projekt! Het is tegelijkertijd ook weer een begin van een nieuw hoofdstuk in het verhaal van deze Burton 1116!! We zijn van plan een logboek bij te houden over het verdere leven van de 1116!

De kilometerteller staat niet meer op nul! De eerste 60 KM staan genoteerd, weliswaar niet op eigen kracht, maar toch!!

Maandag 14 april gaat ie naar de RIJKSDIENST WEGVERKEER voor de officiële keuring. In aanloop daartoe hebben we 1116 afgelopen zaterdag laten "voorkeuren" door de Burton Boys in Zutphen. De Burton aangekoppeld aan de triangel en de triangel aan de Saab gehaakt. Best wel spannend zo'n combi met een meesturende auto achter je! De Burton bleek een volgzaam typje te zijn. Géén centje pijn. De triangel zit misschien maar zo'n 15 cm. boven de grond maar dat heeft geen problemen opgeleverd. Onderweg geen enge geluiden of rook uit de draaiende onderdelen. VOORBEELDIG! Da's goed voor het zelfvertrouwen. De "voorkeurmeester" ging eerst FF pauze houden; daarna waren wij aan de beurt. Voor ons dus een Big Mac om de hoek met een shake erbij. Zon op de kop....wie doet je wat?

De "voorkeurmeester" is om 13.00u. begonnen en om 17.00u. was hij klaar. Klinkt erg dramatisch maar viel uiteindelijk toch nog wel mee. Één A4-tje met aanmerkingen en adviezen; dat viel volgens de mensen daar nog aardig mee. Wel leuk om complimenten te krijgen van vaklui over hoe de auto eruit zag..........mooi!//////netjes//////goed gedaan.......óók goed voor je zelfvertrouwen. De benzinetank hadden we verkeerd gemonteerd; hij rustte op het chassis terwijl die er onder moet hangen!? Da's een hele klus want die zit toch aardig weggebouwd. Zondag hebben W en S dat klusje alvast geklaard. Benzine leiding zat niet helemaal op de goeie plek, wiel rechtsachter had teveel speling (lager) en de veerpoot links achter had ook speling. (= ook al gefikst), de kabelboom zat te dicht bij de uitlaat en het hitteschild zat ook niet helemaal volgens de regels. De remcilinders (voor) kleven wat......en zo waren er verscheidene kleinere  kwaaltjes die nog verholpen moesten worden. De "voorkeurmeester"heeft ons nog even verder op weg geholpen door het rechter achterwiel even goed vast te zetten; terloops heeft hij de remcilinders van de achterwielen ook nog vervangen, die bleken toch niet fris meer te zijn.

Het "haakje" van de bank (was afgebroken) hebben de heren B. ook nog ff gelast. Kortom een nuttig besteedde middag met veel koffie en koud water, zittend aan de picknicktafel buiten op het terrein. Pauzes samen met het personeel; leuk team!! Soft-top was nog niet klaar maar moeders heeft ons getrakteerd op een tonneau........waarvoor hartelijk dank. Soft-top wordt na gestuurd . Aan het einde van de dag is de Burton achter de Xantia van W. naar z'n hok in A'doorn gebracht. Nog even hard klussen voor de 14e!! En dan.....!

Als je je produkt aan het oog van de meester voorlegt dan geeft dat toch een soort zenuwachtige buikkriebel, gezonde spanning zullen we maar zeggen. We hadden de indruk dat de meester ons produkt toch zeker kon waarderen en dat is óók goed voor ons zelfvertrouwen.

De laatste dingetjes heb ik vandaag even alleenig gedaan. Een soort bezinning in m'n eentje die me vooral heeft laten inzien hoe veel 't scheelt deze klus samen te doen met A en S. Anderen denken dan toch even met je mee wanneer je aan een klus begint, een voorbeeld hiervan later. Daarbij is er gewoon meer productiviteit alhoewel ik dat in dit scenario betwijfel. Immers, er is niet zovéél meer te doen en als er iets te doen is dan zit je elkaar toch al gauw in de weg. Zeker in de cockpit, het tussenschot zit er nu in wat je ervan weerhoudt je benen te kunnen strekken. Één persoon is meer dan genoeg om in het vooronder te klussen. En omdat het klussentempo afneemt in afwachting van de voorkeuring bij de BurtonBube's volgende week geef ik eerst even een resumé van vorige week.

Toen, met z'n drieën, en honden veel genoten van de zon. Er is gepoetst voor het eerst! Dat was lonend, ik zag het pas vandaag maar na 9 maanden klussen in heeft wel een laag stof en kleine beschadigingen opgeleverd. De make-over heeft weer glans gebracht aan 1116. Ook was het tussenschot aangebracht en vast gekit. A en I hebben vast even proef gezeten. Dat ik het ritueel niet mocht filmen van I vertelt misschien genoeg over de souplesse van het hele gebeuren. Zie de foto van het eindresultaat, na een tijdje.... Tot S grote ergernis blijven niet alle tyrapplakkertjes zitten, na A met de bank en ik met een KM-tandwieltje lopen we qua ergernis weer in pas. Ik maakte me die dag verder vroeg uit de voeten voor andere feestelijkheden.

Om die ontlopen tijd in te halen was ik dus vandaag seulement de laatste taken aan het fixen. Eerst in Utrecht nog even naar een tapijtenboertje geweest om het meest goedkope kantorentapijt op de kop te tikken voor de binnenbekleding van de kattebak. Daarna op weg. Aangekomen in A'doorn de niet werkende remlichten. Dit bleek gelukkig enkel een zekering te zijn. Maar ja, als er geen stuk hout geschikt is om het pedaal neer te houden zodat ik even kan kijken dan ben je toch zo weer 5 minuten verder! Dan nu dat voorbeeld over dat het handig is als er andere klussers meedenken. Had ik keurig een gaatje gezaagd voor een 12 Volt aansluiting in de kofferbak voor de koelbox. Easy peasy! Alleen toen ik de aansluiting wou monteren kwam ik tot de ingeving dat de stekker van de koelbox nogal lang is. Dit zou een probleem opleveren omdat ik te krap uitkwam met de body. Een nieuw gaatje maken leek me verstandig. Met z'n drieën was dit door meer hersenkracht misschien niet voorgevallen. Gelukkig het uitgezaagde rondje kunnen teruglijmen. Bovendien wordt het schot van beide kanten bekleed, daar zien we niks meer van. Vervolgens ook het reisklusje bevestigd. Hiermee verraad ik per abuis de locatie van het kluisje! Nog een extra dikke kabel gelegd voor de koelbox en de laatste tyraps en tyrapszegeltjes bevestigd. De motorkap nog even afgepoetst (dat hadden A en S voor me overgelaten) en de traingel nog een één spuitbeurt gegeven voor de rit naar Burton voor de voorkeuring, de taxatie en het ophalen van het dakkie. Dit was het dan, de laatste etappe in klussen voorafgaand aan de voorkeuring. 14 April de echte keuring bij de RDW. De schorsing is opgeheven, de verzekering is meer dan rond en klussen zijn wel een beetje op. April=Rijden!!!

Tijdens de voorjaarsvakantie wordt er vurig gehoopt op sneeuw en winterse taferelen en meteen na de vakantie wordt gehoopt op een zonnig begin van de lente. Dat verlangen werd dit keer eens waarheid. 15 Graden, windje en blauwe lucht...niets meer aan doen! En weer met z'n drieën dus voortgangsprongen maken als lentelammetjes in de betegelde wei. Daarbij hebben we last van lentekriebels. Ik had mijn pilotenpet al op in mijn ouwe Xantia! We hopen dat er spoedig echt gereden kan worden met 1116. Immers, de klussen raken een beetje op, gelukkig!

De triangel was reeds besteld en geleverd. De dikke metalen driehoek blijkt prima te passen voor de 1116 alleen moet je er geen drempeltje mee nemen. Het blijkt een lage constructie te zijn. De triangel hebben we terplekke even in de graffiti gezet tegen de roestvorming. Er ging dit keer een klus gemakkelijk af. De 7-polige stekker was zo gemonteerd en de kabelboom sloot daar prima op aan. Vervolgens de Xantia er even voorgezet en getest of het allemaal werkt. Tot onze verbazing deed alles het in één keer! Ongekend! Ondertussen werd het gewoon warm. A zweette nog net niet in z'n T-shirt toen we met de wat minder eenvoudige klus begonnen, de beruchte installatie van de bank.

De railing waarop/waarin de bank moet vallen is simpelweg klote van de bok! Het onderliggende polyester waarop deze railing moet liggen is nog net geen gatenkaas en de RVS railing is nog net geen ijzerdraad. Bovendien is de 1116 een poliokind, niets is recht! Het passen van de bank moet dus op zicht maar alleen al voordat de bank erin zit om ff te kijken of ie goed zit kost al "zin". Passen, vijlen, passen (past natuurlijk niet), weer vijlen vervolgens onder de 1116 liggen om de railing vast te zetten en je kop laten pletten tussen de tegels en body enz enz enz voor ongeveer een 1,5 uur. En dan hebben we nog niet eens dat geklooi in de winter meegerekend! A gaf openlijk toe dat ie er een rothumeur (nette versie) van kreeg, ik zag zowaar wat zweet! Maar gelukkig legt de lente de tolerantiegrens wat hoger en waren we na circa 5 pogingen tevreden.

Verder de startknop, contactslot en chokekabel gemonteerd op een special ontworpen dashboard uitbouwtje. Het middenconsole idee in de prullenbak, dit vreet gewoon teveel ruimte. Instappen moet dan met vaseline. Het alternatief is goed maar wordt in de wintermaanden nog verfijnd. Het systeem met de startknop en contact werkt en S heeft alle overgebleven aansluitingen verbonden. Nu nog FF de boel op z'n plaats plakken, een klus voor volgende week. In de kofferbak nog even wat kousjes laten krimpen tegen het VOCH! Ook maar meteen even de uitstekende boutjes in de kattebak gekortwiekt, wel zo kindvriendelijk.

Nog even illegaal gereden en tot de conclusie gekomen dat ook de remmen nodig ontlucht moeten worden. Een klus voor volgende week evenals; de bekleding afmaken, houten tussenschot monteren, lampen goed vast zetten, kieren onder de vooruit dichtkitten, kabelboom vastzetten en alle dingetjes die ik nu vergeet. Maar vrees niet, het einde is in zicht! Ik zeg nog één zonnig maandje!   

Sem had afgelopen week stiekum de velgringen en de witte wangen voor de wielen in Doitsjland besteld. Binnen het kwartier hadden we het  uiterlijk van de Burton met 37% opgewaardeerd. Kan toch haast niet..........èn toch is het gelukt! (zie foto op de gallerij)

Miezerige koude dag dus voornamelijk binnen gewerkt. S. heeft de twee "Combi"knopjes op het dashboard gemonteerd; verlichting/claxon en ruitesproeier en ruitewissers doen het. A. heeft tussendoor het bedieningsmechanisme van de verwarming onder het dashboard gemonteerd. Laat zich nu soepel bedienen. Hopelijk hebben we de verwarming niet al te vaak nodig.

En dan nu........de continuing story of Wouter! Hij had een mooi nieuw tandwiel voor de kilometerteller besteld. Ziet er strak uit. Nieuwe bout....ziet er strak uit! Niets zou een succes toch in de weg kunnen staan......toch? Toch bleef het kilometer-ding in de verzetstand staan. Uren prutsen en de nodige vloeken verder zat het ding ineens vast.........zelfs zonder boutje?!?! Hoe kan dat? Wie het weet mag het zeggen. W. heeft het boutje er voor de vorm maar even ingeplakt en de kilometerteller werkt!! De here zij geloofd en geprezen. Nu nog FF de handrem hefboom weer aan het chassis vastmaken en dan....! KAK er valt een wijtje tussen het remblokje en de remschijf. Het ding schijnt het daar erg naar zijn zin te hebben; maakt geen enkele aanstalten om daar weg te gaan! Goede raad is duur. Dùs de remklauw demonteren om een einde te maken  aan  dit verstopspelletje . En zo is het in een mum van tijd alweer 16.00u.

Oh ja, we hebben ook nog wat gedoe met de benzinemeter. Meter komt van de Biltema in Zweden en de vlotter komt van de Burton. Die twee kunnen het niet zo goed samen vinden. Een scheiding lijkt onafwendbaar. Metertje wordt vervangen door een metertje van stand! Ééntje van Burton , dus. W.en K gaan een weekje naar Zweden daarna is de rest van de familie de hort op.....even pauze!

Na meerdere malen (zonder succes) zelf de gaten in de rvs plaat te boren t.b.v. de klokjes hebben we besloten om dit te laten doen door een bedrijf. De gatenboren die we hadden waren niet opgewassen tegen het RVS. Het bedrijf wat ons geholpen heeft is het gelukt door met een laag toerental de gaten te boren. Maar nu was het dan toch eindelijk zo ver om het dashboard te monteren. Hier ging veel tijd in zitten aangezien de plaat er meerdere malen uit moest om bij geschuurd te worden. Daarna konden de klokjes erin en aangesloten worden en nog een beugel aan de kant van de bijrijder. Mooie bolkop boutjes erin om de plaat op zijn plek te houden. Ondertussen zijn ook de mistlampen aangesloten. Veel gedaan weinig opschoten deze keer.

Een week later werd het tijd om het interieur er helemaal in te zetten. Dat wil zeggen het bankje en de zij-panelen. Op deze manier konden we goed bepalen waar de schakelaars moeten komen te zitten. Ook is er nog het nodige kabelboom-werk verricht om alle klokjes goed te laten werken. De kilometerteller werkte ook nog niet helemaal vlekkeloos. De teller gaf alleen wat aan zodra het gas losgelaten werd. Wouter is hier mee aan de slag gegaan om dit probleem te verhelpen, maar tot op heden nog zonder succes. Het aansluitpunt waar de kilometertellerkabel de versnellingsbak in verdwijnt spuugde naarmate de dag vorderde steeds meer onderdelen uit, tot grote ergernis van Wouter.

De puntjes op de i kosten veel tijd, maar het einde komt echt steeds dichterbij. Zelfs de kentekenplaten zijn al gemonteerd.

De laatste loodjes, het laatste beetje verzet blijkt tegen onze verwachtingen in te liggen in de maak van het ambitieuze dashboard van RVS. RVS hoe kan het ook anders, daarvan zit inmiddels 20 kilo verwerkt in 1116, en die lijn zetten we even door. De geschiedenis is lang te noemen van het dashboard, qua tijd zeker het moeizaamste onderdeel. Eerst, in 2013 nog, naar meerdere staalboeren geweest om hen te vragen naar de prijs voor een dergelijk project. Niemand wou zijn handen daaraan branden en kwamen derhalve met forse prijzen. En terugkijkend op het proces, ik snap het ook wel. Heel bewerkelijk allemaal en wanneer je niet de 1116 direct voor je hebt staan dan gaat dat stukje maatwerk nooit passen. Dus zelf ruim wat RVS ingekocht, genoeg voor twee dashboards. Plaat RVS meegezeuld naar Zweden en daar in een schuurtje kalmpies an het dashboard aan de hand van een kartonnen mal uitgefiguurzaagd. Vibrerend en lawaaig klusje. Bovendien niet zo strak als gehoopt maar goed genoeg om mee door te kunnen. Beetje met de bandschuurmachine bijwerken meegenomen naar die Heimat. Daar heeft A de rondingen erin gewalst. En nu komt 't!

Om het dashboard te passen moet de stuurkolom door het dashboard. Er moest dus hoe dan ook een gat gezaagd worden om enigszins een productieve zondag erop na te houden. RVS van 0,8mm dik is waarmee we te maken hadden. Daar komen babytandjes nog doorheen! Dus even met de houtgatenzaag erop en door! Dat bleek een illusie. Binnen de kortste keren was de gatenzaag ontdaan van zijn tanden en kon je er je kont mee krabben!  En het dashboard gaf geen krimp! Dit vraagt om een shock and awe strategie. Olderwets gaatjes boren zoals in de kleuterklas gaatjes prikken (toch nog ergens goed voor) en daarna met de Dremel de kantjes eraf slijpen. Dit duurt voor een gat (die bovendien héél lelijk is) zo een uur! Uiteindelijk kon het dashboard wel gepast worden. Er moest behoorlijk wat kracht en geweld bij komen om het allemaal op z'n plek te krijgen. Kitten, dat zagen we meteen, was geen optie. Dit moest met meerdere boutjes op z'n plek gehouden worden. Ons aanvankelijk optimisme was reeds gedaald tot een dieptepunt, ons offensief was verzand. De oplossing was om toch maar van die dure metaalgatenzagen te regelen. We dropen af, ordinair afgedroogd door een plaats RVS van 70 euro. Deze zondag moest ons een revanche brengen.

A had twee mooie profi metaalgatenzagen gefixd. Dit keer zouden we het verzet de kop indrukken. Plan was om eerst het dashboard op z'n plek te douwen, vast te zetten met van die mooie boutjes en dan met de 220V boor en gatenzagen de klus afmaken. Valse hoop, allereerst moest er met veel kracht getracht worden het dashboard op z'n plek te krijgen. Zoveel kracht dat je er knijpblaren aan over hield. Er moest dus met de bandschuurmachine het een en ander bijgeslepen worden. Een tijdrovende en precieze klus. Nadat we daar mee klaar waren besloten we om het dashboard te fixeren met de imbusboutjes. Zo gezegd zo gedaan (ook een uur dus). Eenmaal op zijn plek was het tijd om het zware profi geschut in te zetten, de gatenzaag vóór metaal! En het resultaat? Opnieuw een afgang, het beschermfolie was eraf maar daar was het ook wel mee gedaan. Erg goed voor het moreel! Dus dan alles maar weer los en het besluit genomen om het door een RVS boer te laten doen. Wel even gaatjes gemaakt voor alle metertjes in het metaal, gewoon voor onze eigen psyche. Daarna om toch gaten te (willen) maken in het polyester dashboard de gaten alvast gemaakt. Vervolgens even gekeken hoe dat eruit ziet met metertjes. Erg mooi maar het moreel kwam niet meer op het startniveau...

Ik ben op een doordeweekse dag naar de RVS boer gegaan. Hij zag me aankomen met het project die hij voor een prijs heus wel wou maken. Komt WW met de staart tussen de benen toch nog ff langs voor 7 gaten. Uit schaamte en ergernis ga ik niet zeggen wat die klus ons gekost heeft. Maar het is uiteindelijk wel gelukt. Alhoewel wij ontdaan waren van onze tanden richting het RVS was het verzet van het dashboard toch gebroken. Ik voorzie een hoop progressie volgende week! Dan snel meer met foto's van het resultaat! Dan echt!     

Na een welverdiende rust in het regenachtige Zweden, zijn we weer met frisse moed begonnen in het nieuwe jaar. Dit jaar moet de 1116 op de weg verschijnen. Spannend!!! In aanloop tot deze eerste werkdag heeft onze penningmeester de rekening nog FF geplunderd. Bagagerekje, mistlampen en een extra schutbord in de motorruimte; dit om bruikbare extra bagageruimte te creeëren.

In Zweden hebben we het dashboard gezaagd; ging eigenlijk heel prima. Langzaam maar goed! Heb afgelopen week de rondingen met de wals op het Harm Smeengecollege er in "gerold". Bidden en hopen dat het past. Eerst nog even het gat van de stuurpen erin boren/zagen........dat viel even vies tegen. Gatenboor smolt weg als een chocoladeijsje op een warme zomerdag! RVS gaf werkelijk geen krimp. Goede raad is duur, dus 3 boortjes ,  èn het nodige slijpgereedschap van de Dremel verder, zat het gat op de goede plek. Stuurpen eruit, dashboard erin, stuurpen weer op z'n plek.............ons oordeel is: "Dit gaat lukken." Links past het perfekt en rechts moet nog wat kracht gezet worden om het dash één geheel met de auto te laten worden.Moeten alleen nog achter professioneel gereedschap aan om de gaten voor alle klokjes te maken, want half bakken gereedschap is een regelrechte ergernis! (heb inmiddels profi spul gekocht bij de Bo-rent)

Sem heeft er een electrisch dagje van gemaakt: alle kabeltjes van de kabelboom op de klokjes aansluiten ( ze doen het allemaal) en labellen. Alleeen de snelheidsmeter is nog niet uitgetest. Oók de verlichting doet het (op één lampje na =stuk gegaan) Er bleken toch nog wel wat aansluitfouten in te zitten, met dank aan W en A.

W en A hebben het bagagerekje achter op de kofferdeksel gemonteerd. Natuurlijk waren de bouten net weer iets te kort ( met dank aan Burton) Ze zijn net iets te zuinig met het RVS. Maar ondanks dat zit de boel toch goed vast. Plaats genoeg voor opa van der Laan's Indische koffer. Poepchique!

S. heeft de mistlampen op het front gemonteerd. Ze doen het nog niet want die moeten een eigen kabelboompje hebben. W en A hebben ter elfde ure het tussenschot op het schutbord gemonteerd, ziet er fraai uit en is erg nuttig.

Volgende week moeten we toch echt werk maken van het dashboard, alles op z'n plek zetten en aansluiten, dat scheelt een heleboel los hangende kabeltjes.

De dag van de waarheid (keuring door de RWD) komt nu toch snel dichterbij in dit jaar van de waarheid. Eerst mag ie een paar daagjes uit logeren bij Burton (afstellen en checken) zodat we er bijna zeker van zijn dat de keuring geen probleem zal zijn.

Het is mooi om te zien hoe ver we gekomen zijn met de bouw van 1116. Als penningmeester is het fijn om te zien dat iedere euro goed gespendeerd wordt aan de bouw van 1116. Ik vertel lekker niet waarop op de teller staat qua uitgaven. Maar het is het allemaal waard op te zien dat we een Citroën Dyane, nog lelijker dan de traditionele lelijke eend tot een donkerblauwe zwaan hebben weten te transformeren. Alle veren zitten er inmiddels op en vliegen, lees rijden, kan de zwaan 1116 ook al. Enkel het dashboard is een taak die voltooid moet worden in begin 2014. Afgelopen week bij de metaalwinkel in Utrecht geweest om dit stukje maatwerk gemaakt te krijgen. A was al in Hoogeveen bij een puntlasser geweest die met een offerte van 500 eetjes over de brug kwam. Dat spruitje krijgen we alledrie niet door onze kous. Dus op naar een andere RVS boer. Goed gesprek gehad en hij wou de foto's wel hebben als het dashboard af. Alleen nog even zijn offerte afwachten.

Deze zaterdag alleen met A in Apeldoorn de laatste mogelijke klusjes verrichten met een eindejaars schoonmaak als afsluiter. Vloeistoffen zouden toch kunnen bevriezen in het zwanennest. Bovendien kan een schoonmaak geen kwaad, ik verbaas me er telkens over hoe geordend we werken..... Lege zakkies en doosies, andere afgedankte meuk, papiertjes en verbruikte tyraps. Maar dat bewaren we als afsluiter. Allereerst een precies esthetisch klusje, de richtingaanwijzerlampjes. Meten is weten alleen hebben we regel half nageleefd. Niets is recht op de 1116, de ondergrond noch de muren van de box. Er is geen enkel referentiepunt die ons hoevast bood in het bepalen van de exacte locatie van de lampies. Op ons oog na dan, A met een - afwijking en ik met vast nog wel een cilindrische achterstand. Zoals ieder klein klusje, denk aan de plintjes/tochtstrippen/verfklusjes, kosten uitgerekend deze dingen veel tijd. We waren al gauw anderhalf uur bezig. Komt daarbij dat de bijgeleverde boutjes van deze lampjes opnieuw te kort waren. De Burtonboeren zijn op sommige aspecten erg zuinig geweest, dit verhaal hebben we vaker gehad. Dus met de Dremel vier langere boutjes afslijpen. Dit stuk elektrisch gereedschap is essentieel bij de bouw van een Burton en heeft zijn waarde bewezen het afgelopen jaar. Na een hoop gepiel de lampjes op de wielkasten gemonteerd (zie foto's) met een onopgelost raadsel waarom er twee draadjes aan de lamp zitten terwijl het huisje van de lamp de massa is. Vervolgens in de weer met de losse kabelboompjes die ook niet ruim bemeten waren. Bovendien moeten we oppassen dat we geen kachelpot of uitlaat aanraken met deze draden. Het is al met al nog een aardig pas werkje. Was ook nu weer in mijn nopjes dat we toch van de doorvoerrubbers hebben geregeld. Je ziet er later nooit meer iets van maar het komt zo professioneel over als we 'm ooit weer uit elkaar moeten halen. Daarbij beschermt het tegen de weersomstandigheden zoals vocht, dat laatste moet A toch aanspreken.

Op naar Charly voor het gebruikelijke recept. Als penningmeester is het misschien interessant om eens te kijken hoe we die patatbakker het afgelopen jaar door de crisis hebben gesleept. Daar zijn wat patatjes oorlog gevoerd! A heeft nog even wat gaten geboord voor de koplampkabels met doorvoerrubber! Daarna nog even alleenig doorgegaan. Zelf nog een gaatje geboord voor de ruitensproeier, ook met rubbertje! Tenslotte de lampjes achter erin gedaan. Nog even hard nagedacht wat ik überhaupt nog kon ondernemen om me vervolgens maar te zetten tot de grote schoonmaak. Allereerst maar eens mijn eigen gereedschapskoffer wat erg nodig bleek te zijn. Zo vond ik gereedschap terug waarvan ik vergeten was dat ik het had. Bovendien een belangrijk dopje teruggevonden die alleen op eendjes gebruikt kan worden. 1116 nog even laten lopen om vervolgens terug te duwen in het nest. Die gaat even heel alleen kerst vieren.... In begin 2014 hopelijk het RVS dashboard erop en dan zijn we er bijna. Ik voorzie februari 2014 als een champagnemomentje. Meer dan!  

De maan scheen door de bomen en de wind bulderde in de schoorsteen de afgelopen week. Sinterklaas vierde zijn zoveelste verjaardag en wij buffelden op zaterdag 7 dec. gewoon verder. KOUD!!!! maar overwegend droog. De auto kon dus gewoon buiten staan; dat werkt toch het prettigst. Ruimte en licht en binnen iin de garage is het toch koud. Ben met de kartonnen mal van het dashboard naar de lokale ijzervreter geweest hier in Hoogeveen. Offerte aangevraagd voor een geschuurd RVS dashboard, op maat gemaakt. De ijzervreter gaf positieve signalen af.........maaaar de prijs ging ons toch royaal boven het  gedachte budget. Mal weer opgehaald en doorgegeven aan Wouter; die gaat nu in Utrecht op jacht naar een handige Harry.

Sem heeft deze hele dag zoet gebracht met de motorkap; slot en windvanger monteren. Dat viel nogal mee, maar om de motorkap goed te laten sluiten is een heel ander verhaal. De kap blijkt hier en daar toch in aanraking te komen met wat motoronderdelen. Luchtfilter iets verlaagt...hier en daar randjes weggeslepen van de motorkap. Een heel gedoe nog. Kap sluit nu wel maar nog niet soepeltjes! Verwarmingsbuizen van de uitlaatpotten naar het interieur gemonteerd en het bedieningsmechaniscme van de verwarming aangesloten. Werkt maar ook nog niet helemaal naar tevredenheid.

Wouter en ik (André dus) hebben ruitewissermotor en ruitewissers èn de voorruit weer gedemonteerd. De ruitsproeier en het zelfgemaakte ontwasemingsbuisje moesten worden gemonteerd. Onder het dashboard is het erg nauw allemaal...dus gewoon alles er uit....gaatje boren voor de ruitesproeier, sproeier plaatsen en alles weer monteren. Ik lag met m'n kop onder het dashboard in de auto en Wouter stond buiten de boel vast te draaien. Komt onze garage buurman ff langs voor een praatje: "Moet die oude man nu op z'n kop in de auto liggen?"vroeg hij..........hij bleek het, verdorie, over mij te hebben! Dat kon wel eens een kort gesprek worden!! Hij liet zich echter niet uit het veld slaan en heeft ons zeker 15 min. van het werk gehouden. Ruitontwaseming en sproeier geheel naar onze zin.

's Ochtends de spatborduitzetter voor gemonteerd. Dat zijn twee RVS strips die de voorspatborden iets naar buiten drukken. Ziet er inderdaad mooier uit.

Uurtje op de grond onder de auto liggen is wel frisjes. Dus met z'n allen tussen de middag naar "Charly" geweest. Happie doen en ff opwarmen. Charly is de plaatselijke snackbar in het winkelcentrum om de hoek. "Hé, jullie zijn een dag te vroeg....!"zei onze patatbakker. "het gebruikelijke recept?" vroeg hij. En, ja hoor, het is toch prettig dat sommige dingen voorspelbaar zijn. 3 patatjes oorlog met daarbij een medium milkshake. De Charlyjongens weten het al precies. Deze keer werden we zelfs beloond een een relatiegeschenk......een Charlyaansteker voor ons allen!

Deze keer géén foto's; het uiterlijk van de Burton heeft eigenlijk z'n definitieve stadium bereikt. Volgende week nog de knipperlichtjes  boven op de voorspatborden, verder zal er niet veel meer veranderen. Van "binnen"zijn we nog niet klaar. Het dashboard met de hele klokkenwinkel en de rest van de kabelboom moeten nog gedaan worden. Niet erg zichtbaar vanaf de buitenkant.......maar echte schoonheid zit natuurlijk ook van binnen. Daar wordt nog aan gewerkt.