l'étape finale!

De laatste dingetjes heb ik vandaag even alleenig gedaan. Een soort bezinning in m'n eentje die me vooral heeft laten inzien hoe veel 't scheelt deze klus samen te doen met A en S. Anderen denken dan toch even met je mee wanneer je aan een klus begint, een voorbeeld hiervan later. Daarbij is er gewoon meer productiviteit alhoewel ik dat in dit scenario betwijfel. Immers, er is niet zovéél meer te doen en als er iets te doen is dan zit je elkaar toch al gauw in de weg. Zeker in de cockpit, het tussenschot zit er nu in wat je ervan weerhoudt je benen te kunnen strekken. Één persoon is meer dan genoeg om in het vooronder te klussen. En omdat het klussentempo afneemt in afwachting van de voorkeuring bij de BurtonBube's volgende week geef ik eerst even een resumé van vorige week.

Toen, met z'n drieën, en honden veel genoten van de zon. Er is gepoetst voor het eerst! Dat was lonend, ik zag het pas vandaag maar na 9 maanden klussen in heeft wel een laag stof en kleine beschadigingen opgeleverd. De make-over heeft weer glans gebracht aan 1116. Ook was het tussenschot aangebracht en vast gekit. A en I hebben vast even proef gezeten. Dat ik het ritueel niet mocht filmen van I vertelt misschien genoeg over de souplesse van het hele gebeuren. Zie de foto van het eindresultaat, na een tijdje.... Tot S grote ergernis blijven niet alle tyrapplakkertjes zitten, na A met de bank en ik met een KM-tandwieltje lopen we qua ergernis weer in pas. Ik maakte me die dag verder vroeg uit de voeten voor andere feestelijkheden.

Om die ontlopen tijd in te halen was ik dus vandaag seulement de laatste taken aan het fixen. Eerst in Utrecht nog even naar een tapijtenboertje geweest om het meest goedkope kantorentapijt op de kop te tikken voor de binnenbekleding van de kattebak. Daarna op weg. Aangekomen in A'doorn de niet werkende remlichten. Dit bleek gelukkig enkel een zekering te zijn. Maar ja, als er geen stuk hout geschikt is om het pedaal neer te houden zodat ik even kan kijken dan ben je toch zo weer 5 minuten verder! Dan nu dat voorbeeld over dat het handig is als er andere klussers meedenken. Had ik keurig een gaatje gezaagd voor een 12 Volt aansluiting in de kofferbak voor de koelbox. Easy peasy! Alleen toen ik de aansluiting wou monteren kwam ik tot de ingeving dat de stekker van de koelbox nogal lang is. Dit zou een probleem opleveren omdat ik te krap uitkwam met de body. Een nieuw gaatje maken leek me verstandig. Met z'n drieën was dit door meer hersenkracht misschien niet voorgevallen. Gelukkig het uitgezaagde rondje kunnen teruglijmen. Bovendien wordt het schot van beide kanten bekleed, daar zien we niks meer van. Vervolgens ook het reisklusje bevestigd. Hiermee verraad ik per abuis de locatie van het kluisje! Nog een extra dikke kabel gelegd voor de koelbox en de laatste tyraps en tyrapszegeltjes bevestigd. De motorkap nog even afgepoetst (dat hadden A en S voor me overgelaten) en de traingel nog een één spuitbeurt gegeven voor de rit naar Burton voor de voorkeuring, de taxatie en het ophalen van het dakkie. Dit was het dan, de laatste etappe in klussen voorafgaand aan de voorkeuring. 14 April de echte keuring bij de RDW. De schorsing is opgeheven, de verzekering is meer dan rond en klussen zijn wel een beetje op. April=Rijden!!!