Der dreckige Franzose!

Vorige week zaterdag, op een koude morgen, met frisse moed begonnen om de draagarmen en assen te ontdoen van smeer en tectyl. Maar first things first! Koffie! Ik had, voor morele redenen, een ouwe Senseo meegenomen om ons te voorzien van verwarming en troost. Alhoewel we alledrie door verwennerij van de Senseo af zijn blijft koffie in deze koude omstandigheden broodnodig ook al is het Senseo tjak. Maar het mocht niet zo zijn. De Senseo had, zo leek het, de geest gegeven. Dit soort tegenslagen zijn in het begin van de dag desastreus! Lopen schudden en tikken gegeven, het mocht niet baten tot plots, we hadden de hoop opgegeven, het verwarmingselement geluid maakte! It's alive! En wij hadden weer koffie. We kunnen beginnen.

Dit keer dus wel de zware boor meegenomen en een scala aan staalborstels. Een tijdrovende klus die weinig plezier oplevert. Het is ondankbaar werk zeker als je bedenkt dat alles weer onder de burton komt te liggen en opnieuw in de tectyl komt, het spul wat we nu er af probeerden te halen. Een kutklus, maar dat past mij het beste ;) Het viel ons mee wat er tevoorschijn kwam aan roest. Alles was gaaf op een beetje lichte roestvorming na, niets ernstig. 

Sem had in de voorgaande week op zijn werk de moeren van remtrommels er met zwaar geweld van af weten te krijgen. Het meest vaste onderdeel tot nu toe. Nu was het de bedoeling dat we trommels eraf moesten krijgen. Speciale trekkers zijn te koop bij Burton, maar zo blijven we bezig met gereedschap kopen. Dat gaat mij als penningmeester te ver. Dus, drie platkopschroevendraaiers eronder we wippen maar! Missie geslaagd en de remmen gedemonteerd. Roestige zooi daarbinnen. De remmen an sich vielen reuze mee maar nieuwe remblokjes zijn geen overbodige luxe.

We moesten even iets anders doen. De motor van de bak gescheiden was zo gepiept. Dachten we dat we het goorste wel gehad hadden? Niet dus. De bak is het neusje van zalm wat betreft gooooorrrrrr. Der dreckige Franzose; het stof van de koppeling en olie en smeer vormen een dikke zwarte laag die een millimeter dik is. Bijkomend nadeel is is dat de bak overal richels en koelribben heeft. Prettige wedstrijd. Hier doen we 3 dagen over schatten we.

Bifi worstjes hielden ons op de been. In deze koude omstandigheden is deze klus weinig an. We kijken uit naar iets opbouwen en een keer schone handen te hebben. Het is een tijdrovende klus. We gaven er rond vieren de brui aan. Alle onderdelen heb ik mee naar Utrecht genomen om verder schoon te maken in het keldertje van Mike. Andere reden was ook omdat de RX nooit goed zou drogen in die koude box. Die franzose bak mag kou lijden! Daar komen we nog wel eens voor terug. Eerst de assen en armen opnieuw tectyleren en de motor uit elkaar. Tegen die tijd is het januari, met geluk....

Wordt vervolgd!