Na vorige week de enorme voorspatborden bevestigd te hebben bleef er nog maar 1 bodypart over. De motorkap. Pa had de binnenkant van de motorkap al netjes geverfd. Dus hij kon in Apeldoorn direct verder met het bevestigen van ornamenten zoals de grille en het logo aan de motorkap. Geen vervelend klusje aangezien hij in de zon aan het werk kon, wat op deze dag wel aangenaam was omdat het nu toch steeds frisser begint te worden. Voor mij en Wouter de taak om de neus met spatborden er weer af te halen!! Een tijdrovend klusje omdat dit met een behoorlijk aantal bouten vast zit die je met z'n tweëen moet loshalen: 1 liggend in de auto, en 1 van buiten. U vraagt zich misschien af "waarom"?? Het zal toch niet dat de 3 wijzen een fout hebben gemaakt? Deze vraag kunnen we eenduidig met NEEN beantwoorden. Ik zal uitleggen waarom. De motor van de eend is luchtgekoeld. De motor moet dus gekoeld worden door rijwind en de ventilator die voorop de motor zit. Nadat deze lucht langs de motor is gegaan, de motor gekoeld heeft en nu warm is geworden heeft de bestuurder een keuze: lekkere warmen voeten of niet. Er bevindt zich een klep waarmee je kunt kiezen om de warme lucht de naar de voeten te sturen of naar buiten. Om de warme lucht ook daadwerkelijk naar buiten te laten stromen en niet onder de motorkap moeten er dus rubberen slangen van de motor naar de zijkant van de auto aangebracht worden. Deze gaten komen netjes onder de grote spatborden waar je ze niet ziet. Om deze gaten te kunnen maken moest het hele zakie er weer af.

Ondertussen had pa de motorkap klaargemaakt voor bevestiging aan de auto. Wouter gaf zijn orders aan pa om zich bezig te houden met de PVC buis die nodig is voor de ontwaseming. Burton heeft hier wel zelf onderdelen voor, maar die oplossing die ze daar aanbieden " does not meet our standards". Dus zelf knutselen. Wouter die deze dag de drang had de lakens uit te delen ( geen spoor van insubordinatie te vinden ) ging samen met mij verder met het monteren van de motorkap aan de wagen. Dit betekent het bevestigen van de mooie schanieren die identiek zijn aan die van de achterklep. Nadat pa ook nog de zijspiegels en de achteruitkijkspiegel bevestigd had konden we het niet weerstaan om nog even de motor te starten en die mooie roffel te horen. Volgende week dashboard?

We gehoorzamen de minister-president Rutte keurig in deze tijden. Zijn boodschap was immers: ,, Koop dat huis, neem die nieuwe auto", en nog meer van dat utopische VVD gewauwel. De trage wederopstanding van de Nederlandse economie kan in ieder geval niet onze schuld zijn, fiscaal technisch hebben wij inmiddels mooi ons extra steentje bijgedragen. De Burton Buddies mogen al helemaal euforisch van ons worden. Vandaag hebben wij namelijk weer wat boodschappen bij hun gedaan. Gezien de voortgang inmiddels wel een van de laatste boodschappen, en nu alle boutjes samenvallen, moet ik zeggen als penningmeester: ,, Money well spent!".

Het rendez-vouz was vandaag in Apeldoorn. Vandaar uit door naar Zutphen om de nodige kleine boodschappen te doen die verdere voortgang verhinderden. Eenmaal in het Burton hoofdkwartier te zijn aangekomen eerst maar eens gekeken naar andere Burton's om te bekijken of zij ook dezelfde schoonheidsfoutjes hadden als onze 1116. Dat was een soort Lourdes ervaring, geen Burton was perfect en overal mankeerde wel wat aan. Na de vleeskeuring kwamen tot inzicht dat 1116 héél erg meevalt en dat wij esthetisch bezig zijn, gedetailleerd, bijna Westerhuis Style. Ter plaatse ook meteen maar gekeken wat de mogelijkheden zijn voor het verwerken van de kachelbediening in het dashboard waar de penningmeester érg op gebrand was. Die wens was al snel vervlogen. De aanwezige Burton-Broeder stelde dat je kachel nauwelijks gebruikt, dat-ie-lelijk-is en dat bovendien de kabels te kort zijn voor de gewenste optie. Daarbij, als het koud is heb je 'm altijd aan, is het warm dan heb je 'm altijd uit. Zelf zag ik ook wel in dat ook nog eens een ingewikkeld klusje zou worden mocht het wel lukken. Dus besloten we die optie te laten varen en gewoon het gebruikelijk en simpele pad te kiezen, de bediening onder het dashboard, aan bijrijderszijde en uit het zicht. Simplex sigillum veri, eenvoud is het kenmerk van het ware, héél erg deux chevaux dus....

Hierna de koffie en het boodschappenlijstje aflopen: alle lampies, dashboard handgreep, spiegelpakket, schutbord kattebak, stelschijven koplampen, carter ontluchting slang, geil chromen sproeiertje, warmte afvoer rubbers, en de kachelbediening die we nooit meer gaan zien. Dit zijn financieel, op het dak en het dashboard na, de laatste euro stuiptrekkingen, daarna moet het wel rustig worden schat ik zo. Na deze sponsoring van onze zijde vertrokken naar de Praxis om een ruimte probleem achter het dashboard op te lossen. De aanvoerbuis van de voorruitontwasseming is nogal ruim bedeeld en neemt meer plaats in de wenselijk is. Dat moet anders kunnen (zoals zoveel dingen bij de Burton) dachten wij. De 50mm doorsnee buis kan door middel van een verloop mof naar een kleinere 32mm buis worden gebracht. Goedkope en werkbare oplossing (blij, blij,blij) voor iets wat we niet meer gaan zien en weinig gaan gebruiken. Beetje bijbuigen met verfstripper en kitten en klaar moet dat wel zijn denken wij! Daarna bij de grote M nog wat extra vaatwandverkalking naar binnen gewerkt en weer op pad naar A'doorn.

Vervolgens verder met de knutselvreugde. A en S begonnen met het monteren van de linker voorwielkast. Rooie biejes erop gekit en vastzetten maar. We zouden beter moeten weten! Geklooi met boutjes en aftekenen zijn enkele ergernissen. Te kort, te lang, niet te bereiken, biesje in de weg en kit aan je tengels. Ik bedacht me dat in de handleiding enkele klussen als moeizaam worden aangemerkt terwijl andere klusjes in minuten te piepen zijn. Uit ervaring is gebleken dat dit niet klopt. Eerder andersom! Kent U het verhaaltje van het bankje nog? In de handleiding wordt daar een alinea aan besteed terwijl A en W daar bijna een hersenverweking aan over hebben gehouden! Terwijl A en S bezig waren heb ik de bobine bevestigd op de koplampenrail, ook weer zo'n klusje dat in de handleiding nauwelijks wordt naar voren komt terwijl het zo een half uur tijd kost. Na een kast komt er handigheid in, de tweede was misschien iets makkelijker. 1116 krijgt steeds meer een gezicht. Alleen zijn onderkaak, lees motorkap, moet er nog op en dan is qua lichaam af! Heb nog even snel een gaatje geboord voor de draadjes van de ontwassemingsmotor zodat ik daar zo'n doorvoertule in kon doen. Had stad en land afgezocht naar die suffe rubbertjes voor de mooi en heb er eindelijk eentje ingewurmd (zie foto's). Het geile chromensproeikoppie wordt nog nauw! Maar dat is voor volgende week. Dan ook meer nieuws over de voortgang van het dashboard verhaal wellicht!    

Gisteren (03-11-13) was het eerste jubileum van dit ijzersterke projekt. Precies 1 jaar geleden hebben we de rooie Dyane aan het Nederlandse straatbeeld onttrokken........nog FF wachten......dan komt ze als herboren, mooie zwaan, weer terug!

Het weer was óók in feeststemming! Heftig onweer, hagel en plensbuien. Afgelopen week hebben Ina en ik de bank bekleed; mooi rood is niet lelijk. De planning was om die even te plaatsen en om daarna, vanuit zitpositie het dashboard te gaan ontwerpen (m.b.v. karton en echte nep klokkies). Maar eerst nog even op het cirquit voor de garagebox rijden. Ik had er tenslotte nog niet in gereden! Zit wel apart zo met je k... op de bodem van de auto. Even wennen aan de koppeling maar verder helemaal OK! Daarna aan het werk. Wouter en A. de bank plaatsen en Sem aan het werk met de weerbarstige oliedrukmeter. Oliedrukmeter vrij vlot aan de praat, reageert netjes op het toerental van de motor zoals het hoort. Sem verder met het aansluiten van de massapik + bijbehorende (dikke) kabels. De auto krijgt een massapik onder het dashboard, een contactslot met een startknop. Moeilijk soldeerwerk omdat de soldeerbouten eigenlijk te weinig vermogen hebben voor zo'n dikke kabel. Met behulp van W en A en extra bouten plus een gasbrander is het klusje toch geklaard. Daarna ging Sem verder met het plaatsen van het ventilatorhuis van de ruitontwaseming. Vergeet bijna nog te vermelden dat Sem eerst nog de dynamo weer heeft geplaatst; vorige week is de spanningsregelaar een plotselinge dood gestorven. Er leek kortsluiting in de dynamo te zitten!? Bleek achteraf mee te vallen. Fransen kunnen soms een  "beetje" onlogisch te werk gaan (What's new??) Er zitten twee aansluitlipjes vlakbij elkaar (+ en -) .....je snapt het al....! Even op de goeie manier aansluiten en de nieuwe spanningsregelaar kon ongestoord en in stilte zijn belangrijke werk doen. Oplettende lezertjes zullen ontdekken dat Sem een erg vruchtbare dag heeft vandaag! Hebben W en A dan maar een beetje op hun lauweren gerust (op het mooie nieuwe bankje?) en een beetje in hun respectievelijke neuzen geboord?  Je zou het werkelijk bijna gaan denken. Hoe kunnen twee kerels een hele dag doen over het  plaatsen van een bankje, met slechts 6 M6 bouten??? Toch is het zo; in het zweet onzes aanschijns, hebben wij ons de pleuris gewerkt om de bank op de goede plek vast te krijgen. Als enig excuus kunnen we aanvoeren dat de bouwbeschrijving erg summier was. Eendenkenners zullen weten dat de achterbank van de eend krom gebogen pennetjes aan de voorpoten heeft. Diezelfde haakjes hebben ons heel wat hoofdbrekens gekost, ook het precies in het midden krijgen van de bank is een hele klus. Achteraf gezien hadden we de bank nog niet moeten bekleden; dan kun je er beter door met je handen om de boorgaten af te tekenen. We hebben dus ter plekke de bekleding er weer af moeten halen. De bank kun je het beste met een schoenlepel in de auto plaatsen, zo nauw is het allemaal. Toen ging het gelukkig voorspoedig. Alleen het vastdraaien van 3 boutjes met moeren vlak boven onze mooie roestvrijstalen uitlaat bleek nog een héél lastige klus te zijn ( soort van gynaecologenwerk). Om 16.45 was de klus eindelijk geklaard, na het nodige creatieve taalgebruik van onze kant. Volgende week met frisse moed weer verder ( ontwerpen dashboard en het afstellen van de handrem). Binnenkort kunnen we de voorruit bestellen....het lelijke eendje gaat steeds meer op een zwaan lijken!

Dit weekeinde een dag waarbij een hoop officiële attributen het enige was wat eraan ontbrak. Goed weer (tov van het begrafenisweer van vorige week), een hoop esthetische aanhangsels, en als klapper de eerste stapjes/meters van 1116 op eigen kracht. Zonder zijwieltjes, zonder oranje vlaggetje en volledig illegaal! Een heuse tewaterlating waarbij de officiële vlaggetjes, een knappe dame met een fles en juichend publiek ontbrak op het betegelde pleintje waar enkel een enorme pier zich uit de voeten maakte bij het gebrul van de Doppel Auspuff die er zojuist aan de buik van 1116 was gehangen.

Want daar waren we gebleven, ziet u de foto's! De dubbele uitlaat bleek uitstekend maatwerk te zijn ondanks de verwachte kleine afwijkingen ontstaan bij het lassen. Als een plasser in een kapotje, zo knap past de uitlaat. Geen enkele correctie bleek nodig. De bips van 1116 wordt meer en meer een koppendraaier als ze ik het zelf. Alvorens de motor te laten draaien is eerst nog even het besproken terugslagkleppie in de benzineleiding geplaatst. Dat "even" is een onwaarheid, natuurlijk. Kleppie te klein voor de rubberen leiding zo blijkt dus alles weer terugschroeven, dat gaat weer moeilijk met vernagelde slangeklemmetjes, dus dan maar in de kunststof leiding. Deze geeft het optische bedrog qua kleur dat er benzine in zat, niet dus. De benzine in blijkelijk ver teruggezakt alleen heeft het slangetje de kleur alsof er peut in zit. Ik vraag me af of een vrijwel lege tank hier iets mee te maken heeft. In ieder geval het piepkleine subtiele kleppie ertussen gezet. Motor gestart zonder al te veel slagen en al snel was te zien dat er meer bezine in het filtertje bleef zitten waar deze voorheen veel minder peut bevatte. Geen duidelijke lekkage dus mission accomplished!

Maar dat is niet het kersje op de taart. Nee, dat is toch de winst in geluid. Van een alt naar een tenor als je daarover mag spreken bij een voormalig eendemotortje. Het oog wil ook wat, dat doet de dubbele knalpottie zeker. Daadwerkelijk gasuitstoot is vooralsnog wat minder. De uitlaatgassen kiezen begrijpelijke de kortste route. Maar de uitlaat aan de rechter zijde fungeert uitstekend als klankkast, als een soort legale lek in je uitlaat. Dat klinkt bij een bijvoorbeeld een Xantia toch wat pocherig maar bij een Burton is dat toch wel geoorloofd. De oorspronkelijke uitlaat zorgt voor het scherpe geluidje, de extra pijp als brommer, als bas, als de bruut met het petje bij het stoplicht. Het maakt net een beetje meer. Net als de Titanic, die had namelijk een vierde pijp voor de show. Ik kan U alvast dat de maiden voyage waar ik zo op kom trouwens probleemloos is verlopen, geen hagelsteen lag in de weg!

W en S waren in goede stemming, nu de rest van de derrière aankleding, de achterlijk dure lampies en reflectoren. Schroefjes van de reflectoren vervangen voor korte boutjes en op de dijen van 1116 geschroefd. Lampjes erop en klaar was het werfpersoneel. Bekijkt U de foto's even? Een ritje zat er vandaag misschien wel in! Maar eerst de handrem wat beter laten glijden door zijn houder. Beetje bijbuigen, beetje vetten, ringetje hier en daar en het gaspedaal een beetje bij buigen. Werkt nu naar behoren. Versnellingspook lipje had S opgehaald bij de BurtonBobbies. Deze bevestigd en vast gezet op de bak. Vervolgens de remmen nogmaals goed onlucht en dan; Het grote moment mag dan nu komen!

S in de cockpit. Motorje snort, in de eerste versnelling (meer werd het ook niet) en weg was ie! De volle 20 meter op eigen kracht. Geen speech, geen doop met Franse Épernay bubbels en geen mooie dame ernaast en geen loslopende kindes die in de fan konden blijven hangen. Maar dat maakt niets uit. Dit is toch een momentje waarvoor we gewerkt hebben en iets kan ook in eenvoud en nuchterheid gevierd worden en misschien past dat ook wel het beste bij een voormalige Dyane. Zelf ook nog even gereden maar in mijn vreugde de handrem vergeten eraf te halen. Deze vraagt nog om aandacht, ik reed zo weg. Na vrijwel een jaar zijn de eerste meters afgelegd, we hopen er nog vele te doen.

Dit succes was goed voor het werkmoreel en dus werd er besloten om nog "even" te werken aan de kabelboom. Het gedeelte in de motorruimte wel te verstaan. Blijkt er helaas een draadje te missen om heel veel verder te kunnen komen. Zo eenvoudig is het niet die kabelboom, het vergt een fris en uitgerust hoofd. We besloten het hierbij te laten en te stoppen op een hoogtepunt in de bouw (is dat een krat bier?). Snel meer blije voortgang met meer en meer esthetische hoogtepunten!   

Vele dagen en uren met burton 1116 zijn tot nu toe doorgebracht met zonneschijn en milde weersomstandigheden. De balans werd vandaag gelijk getrokken, al het goede weer werd gecompenseerd met een dagje volledig klussen in the rain. Rain met een capitol R. No rain no gain, of was het pain? Enfin, klussen hoe dan ook. Dit keer met wat hulp van Werner. Deze lasser en metaalalchemist was door Sem meegenomen om onsite te bekijken hoe het best een dubbele uitlaat onder het buikje van 1116 kon worden aangelegd. Na een korte aanschouwing van 1116 en het kenbaar maken van onze wensen was het ontwerp klaar. Voor hem een peuleschilletje, maar voor ons een ambacht waarvoor wij eerst 13 ongelukken moeten ondergaan. Met een chirurgische cross-over wordt vanaf de zijkant van de originele uitlaat met dezelfde diameter een pijp aangelast om vervolgens een zelfde eindpijp te bereiken. Met de juiste afstand van de chassisbalken in het achterhoofd maakten de S en W zich uit de voeten om in het droge RVS met RVS te verbinden. Het resultaat mag er wezen, zie de foto's! Natuurlijk moest 1116 nog even brommen voordat ze weggingen. (Ver)zuipen is voor Franzen niet vreemd, het weer was er ook wel naar. Aanslaan zoals 1116 normaal doet zat er niet meteen in. Bezine moet telkens van ver komen, het lijkt terug te zakken. Een terugslagkleppie moet dit gaan verhelpen. Het oog van Werner zag vervolgens dat een draad van de bobine niet goed zat, en jawel hoor, 1116 sloeg al snel aan. Maar dat er nog wat tuning moet worden gedaan staat vast. We hopen dat een terugslagkleppie voor verlichting zorgt. 

Twee types bleven achter in de eeuwige moesson met de snuit van 1116 in een bubbeltjesplasticponcho. Om maar in het droge te werken in er eerst gewerkt aan de achterklep. Deze sluit fraai. Helaas een beetje bolling maar we zijn er al achter gekomen dat niets echt past bij de buitenjas van de Burton, net een oud huis. Niets is recht of past echt goed en je moet leren leven met de onvolkomenheden die je  hebt gekocht. De linker onderkant raakte de body enigzins en dus moest de Dremel er aan te pas komen om de scherpe kantjes ervan af te lopen. Echt maatwerk M'vrou!

Klussy 2 in the rain. De handrem. Piece of Cooky natuurlijk! Die instelling hebben we inmiddels allang losgelaten. De strip van de handrem kwam tegen het gaspedaal aan. Dat zou een kwestie van gassen en remmen worden. Veel bewegingsruimte voor de handrem is er echter niet. Na veel overleg is ervoor gekozen om de sleuf in de kacheldoorvoer te verbreden. Hierdoor kan het hele mechanische van de handrem een fractie meer opzij waardoor het gaspedaal en de handrem elkaar niet meer dwars zitten. Dit Cooky kostte ons anderhalf uur tijd.

Job 3 in de Wet. De laatste remleiding erop en het systeem vullen met het groene Citroën snot. Deze groene LHM Goo is de remolie. Het aanleggen van de laatste leiding was redelijk eenvoudig. Het ontluchten van het systeem hadden we wat vlug gedaan. Alhoewel 1116 nog steeds sponsig aanvoelde in dit weer was er wel enige remkracht. Maar dit vraagt volgende keer om wat meer bellenblaaserij.

Om een beeld te krijgen hoe het pookje gaat zitten in 1116 waren begonnen met het installeren van deze controlstick. Blijkt dat er helaas een lipje ontbreekt om de pook vast tegen het schutboord te zetten. Bovendien is het borgpennetje vand e versnellingsbak te kort en te dik. Andere burtonners hadden ook al zo'n probleem. Maar daar komen we wel overheen. Wat duidelijk is is dat volgende week er (theoretisch) gereden kan worden. Bovendien gaan we dan het geluid horen van een tweepijpige 650cc motor! Jawhor!     

Na de body op zijn plek te hebben gezet werd het nu tijd om de besturing van het vehikel in orde te krijgen. Dit houdt in dat de gaskabel alsmede de koppelingskabel op hun plekken moesten worden aangebracht. Allemaal een redelijk straight forward klusje. Ook het stuurkolom kon worden bevestigd. Het gat wat al in het dashboard zat moest iets groter omdat we gekozen hebben voor een afneembaar stuur, hetgeen het instappen bevordert.  

Toen deze klusjes geklaard waren werd het tijd om de achterklep te monteren. Een tijdrovend klusje omdat de metalen delen ( scharnieren en slot ) en het polyester niet zomaar in elkaar vielen. Dus het was Dremel-tijd. Stukje slijpen, passen, slijpen, passen. Na veel passen en meten kwam de klep goed op zijn plaats te staan. Veel werk, weinig resultaat maar die dagen hebben we eerder gehad. Deze dag werden we trouwens wel afgeleid van 2 nieuwsgierige collega's van mij die benieuwd waren waar we mee bezig waren. En jawel, ze kwamen langs in een eend. Ondanks het het afgrijsen van Ab dat we eend (dyane) bruut geslacht hebben voor dit project, werd het toch gewaardeerd. Op de foto is dit niet te zien trouwens (afgunst?).  Volgende week verder, dan is het tijd voor de dubbele uitlaat!

Begin van de herfst. Nog een maandje en we zijn een jaar onderweg...............figuurlijk gesproken dan.

Vandaag waren we met z'n tweeën; Wouter ontvlucht de herfst op Tenerife samen met z'n schoonfamilie, óók mooi!!

Sem had zijn handrem handle af. Origineel zat er een goedkoop plastiekerig hendeltje in. Nu komt er één van tropisch hardhout en 8 lagen bootlak in. Jammer dat ie zo diep onder het dashboard komt te zitten. (zie foto's)

De body nog één keer gelift om de bedrading van de benzinemeter aan de tank aan te sluiten en om de benzinevulpijp (mooi woord voor galgje/scrable)+benzinedop te plaatsen. Daarna de body heel precies uitrichten om die daarna definitief vast te maken. Kwestie van meten, voor de zekerheid hadden we het motorcompartiment meegenomen om er zeker van te zijn dat we later niet ergens 3 mm. te kort zouden komen. Het is trouwens erg krap bemeten in het vooronder. Maar het past! Het zou kunnen dat de motorkap en het luchtfilter nog eens met elkaar in conflict gaan komen, maar het ziet er redelijk hoopgevend uit. Daarna de opbouw met stevige RVS bouten aan het chassis vastschroeven. Het is FF zoeken naar de gaten in het chassis (komen niet overeen met die in de opbouw) maar al met al ging het verbazingwekkend vlot. Zo vast als een huis!!! Achter in de kofferruimte hebben we nieuwe gaten in het chassis moeten boren, want die kwamen in de verste verte niet overeen met die in de opbouw.

Soms gaan simpel lijkende klusjes onverwacht erg lastig. Het monteren van de benzinedop is daar een voorbeeld van. Met de Dremel (die heeft z'n geld wel opgebracht) het gat passend gemaakt. Er mag geen spanning op het polyester komen. Ging allemaal redelijk vlot. Maar het vast draaien van die kleine moertjes (denk even aan mijn worstenvingers) aan de binnenkant van het spatbord (alles op gevoel) ,was een tijdrovend en krachttermen vergend klusje. Ik snap niet dat ze de binnenkant geen mooie flens met gaten (+schroefdraad) net zoals aan de bovenkant hebben gemaakt. Is mooier en beter. Maar goed ....we kunnen nu op een nette manier benzine tanken! Accu bak definitief geplaatst evenals de accu en het begin van de stuurstang zit op zijn plaats.

We hebben inmiddels de bekleding besteld (8 weken levertijd). Het binnenwerk hebben we wel, dus er is werk aan de winkel voor moeders.Hebben ook een extra metertje bekledingsstof bijbesteld, zodat er een rugkussen kan worden gemaakt voor de wat kleineren onder ons ( oftewel: dan kan Karin óók bij de pedalen).

Volgende week slaan we een keertje over, anders issie af voordat Wouter en Karin van vakantie terug komen. Sem gaat misschien met Werner kijken hoe de kwestie met de dubbele uitlaat moet worden aangepakt.

wordt vervolgd.

Na de motor weer van een nieuw vliegwiel voorzien te hebben werd het nu weer tijd om ons te focussen op het jasje van de burton. Na de chromen wieldoppen op de wielen bevestigd te hebben zijn we verder gegaan met het monteren van de kabelboom aan de binnenkant van de body. Dit proces houdt in dat er ty-rips met plakkertjes en kit aan de ruwe polyester binnenkant van de body geplakt moeten worden. Eitje zou je denken. Dat zou ook zo zijn, ware het niet dat de hechtingscoëfficiënt tussen plakkertje en body zo goed als nul was. Veel verwensingen, niet zo'n gelukkig huwelijk.

Ook de pedalen konden alvast gemonteerd worden. Het is makkelijker om dat alvast te doen als de body nog niet op het chassis staat omdat je er nu nog wat handiger bij kan. Na het pedaal doormidden gezaagd te hebben en weer vakkundig aan elkaar hebben later lassen (bedankt Werner) konden alle pedalen inclusief hoofdremcilinder aan het schutbord bevestigd worden. Na nog een paar kleine, niet noemenswaardige klusjes gedaan te hebben vonden we het wel welletjes voor deze dag. Voorbereiden voor de grote dag volgende week.

Aangezien Wouter niet op deze dag aanwezig kon zijn bleven er maar 2 over om als getuigen het huwelijk tussen mnr. Chassis Nouveau Citroën en mvr. Blue Plastique Burton te voltrekken. Zoals gewoonlijk behoefde de bruidegom weinig werk om te prepareren voor de plechtigheid. De bruid daarentegen kon nog wel een cosmetische make-over gebruiken. Om de ronde vormen van mvr. Burton beter naar voren te laten komen hebben we besloten de heupen te accentueren. De wielkasten dus. De vorm van de wielkasten en body waren niet helemaal gelijk aan elkaar, maar het resultaat van het aandraaien van de 8 bouten zorgden uiteindelijk voor een mooi geheel. Tussen deze 2 delen hebben we ook het rode kraalrubber aangebracht die we van tevoren aan de wielkast vastgelijmd hadden. Tevreden over hoe we de bruid omgetoverd hadden gingen we verder naar de plechtigheid. Trillend op hun benen tilden de 2 getuigen de bruid naar haar nieuwe levenspartner. Dit zou kunnen komen door de zenuwen maar misschien komt dit ook wel door de extra kilo's die de bruid is aangekomen sinds ze het levenslicht zag. Soepeltjes vleidde ze zich neer op mnr. Chassis Nouveau Citroën. Nog even heen en weer schuiven, en toen was het een volmaakt stel. Taart! of een patatje oorlog in ons geval. Na de gebruikelijke bruidsfoto's en na ons bedacht te hebben dat we de kabelboom voor de tankmeter vergeten zijn ( nu die verstopt onder de body ) hebben we besloten het kersverse echtpaar maar alleen te laten voor hun bruidsnacht. Voor volgende week staat in de planning om er voor te zorgen dat dit huwelijk niet in een echtscheiding eindigt ( vastzetten van de body). En voorbereidingen treffen voor gezinsuitbreiding! ( achterklep, motorkap, voorspatborden etc.) Tot dan!

Na een welverdiend zomerreces werd het tijd om de draad weer op te pakken en om nr 1116 te helpen bij de indaling. In zwangerschapstaal gesproken; we lieten nr 1116 achter nadat we hem een babyblauwe coating aan de binnenkant hadden gegeven. Die kleur heeft maar twee uur geduurd, al snel kwam ook RAL 5004 aan de binnenkant te zitten. De dekking was niet helemaal om naar huis te schrijven maar we zouden dat deze keer nog één keer dunnetjes over doen.

Ondergetekende liet vorige week verstek gaan, niet dat er toen grote stappen waren gemaakt. Sterker nog, het proces na de zomervakantie bleek tandenknarsend van start te gaan. De startmotor had reeds de geest gegeven nadat hij drie keer de motor had aangezwengeld. Daarna moesten we het met de hand doen (starten), wat trouwens ook lukte. Die vorm van handenarbeid willen we niet door blijven zetten en een nieuwe startmotor was dus een moetje. Zo gezegd zo gedaan zult U denken. Zoals altijd wanneer zo'n uitspraak valt komt er een staartje of nageboorte, wat U wil. Het bouwen van een Burton is geen IKEA kastje alhoewel dat ook een enorme bevalling kan zijn! Bij het monteren van de nieuwe startmotor vorige week bleek de startmotor niet te willen ingrijpen op de starterkrans van het afgedraaide vliegwiel! Een héél naar ijzer op ijzer geluid bereikte de trommelvliezen! Wat kan hier nou verkeerd aan gaan? Het bezorgde S. Westerhuis een hersenverweking en een dag werk werd teniet gedaan door gepiel, gepieker en ander ge*$%. 

Bij navraag bij de BurtonBroeders en in combinatie met het vermoeden van S werd de differentiaal diagnose gesteld dat het huidige vliegwiel van een VISA motor moet zijn, deze heeft een andere verdeling qua tandjes dan die een 2cv6 blokkie. Wel gek dat uitgerekend op het originele blok dan ook een VISA startmotor heeft gezeten. Het is voor ons een mysterie wat voor een voorgeschiedenis deze Française heeft doorgemaakt. Hoe dan ook, S had een andere afgedraaid vliegwiel geritseld bij de BurtonBoys. De boutjes werden als coulance gratis meegegeven.

Deze week als eerste dus ff een vliegwiel vervangen. Wij blij dat er nog geen opbouw op zit en dat dit probleem zich nu voordeed! De operatie was in een uurtje gefixed. Het scheiden van de motor van de bak terwijl deze nog op het chassis vast zit vergt wat gewip en getrek maar na wat gekreun en gesteun kwam de boel toch los. Ik doel op mechanische arbeid en geweld..... Het vliegwiel ging in tegenstelling met een episode in het verleden makkelijk los. Koppeling trouwens ook. Ander vliegwiel erop met locktide op de boutjes! Duidelijk was te zien dat er een ander aantal tandjes opzat. De startmotor kon onmogelijk ingrijpen op dit vliegwiel. Het ging vlekkeloos op het andere vliegwiel.

Nu het verhaal andersom. De motor terug aan de bak zetten en dan ook nog dat de prisé as grijpt op de koppeling. Met een beetje gerol van het chassis in de versnelling en wat geduw in plaats van getrek kwam alles op zijn pootjes terecht. Het was meteen starten en lopen. Konden we meteen ff checken of er nog ergens olie lekt. Ja dus! Wel leuk zo´n sensorring alleen is er sprake van een aderlating wat betreft olie. Langs de twee boutjes die de optionele gaatjes van de flens moet afdichten lekt olie. Er zaten hier geen pakkingjes bij.... Volgende week even in de weer met smeerbare jally! Welnu: een patatje was wel verdiend. En een broodje kroket. En een milkshake. We moesten nog even de vorige avond smoren in vettigheid.

Daarna nog een keer de binnenkant afgelikt met RAL 5004. Het resultaat is dat het beschermd en glad aanvoelt. We zullen toch een hoop afdekken met bekleding, maar het oog wil ook wat, zo ook in de kleine kiertjes. Daarna besproken wat volgende week gedaan kan worden en welke boodschappen nog gehaald moesten worden. We verwachten volgende week nr 1116 richting geboortekanaal te kunnen duwen namelijk de body op het chassis! Tot snel!   

Laatste klusdag voordat de vakanties uitbreken! Even los van werk en knutselen; nieuw energie en inspiratie opdoen. Sem was aan het verhuizen dus die had even andere dingen aan z'n kop. Wouter en ik hebben allereerst de flens tussen motorblok en oliefilter gemonteerd. Had het nieuwe schroefdraadverloopstuk op school op de draaibank te pas laten maken. Eureka!! Het past nu!! Oliedruksensor en olietemperatuur zender gemonteerd. Ziet er gewoon berechique uit; jammer dat je er niets van ziet.

De opbouw hebben we weer op de twee balken uit het krat gemonteerd. Is stabieler en lijkt ons beter voor de opbouw. De opbouw op bokken buiten gezet

We willen vandaag de binnenkant van de body schilderen. Binnenkant is niet gekleurd en je ziet de kleurloze polyesterstructuur, niet mooi en lastig schoon te houden.De binnenkant met amoniakverdunning schoongemaakt. Eerst een laag hechtprimer; Wouter had gevraagd aan de dames van de Gamma of die ook in de RAL kleur gemaakt kon worden. Ze keken of ze het in Keulen hoorden donderen!!! Wel een klein tubetje kleurstof mee gegeven. Resultaat was een kleur blauw die in een tropisch zwemparadijs prima zou passen of in een babykamertje. Het goedje liet zich makkelijk verwerken. Een patatje oorlog en een milkshake later was de onderlaag droog en hebben we de laklaag in de juiste kleur aangebracht. De lak was schoon op, maar we hebben het gehaald. We zijn nog niet zeker of het voldoende dekt. Dat zien we eind augustus dan wel weer.